JCI ROTTERDAM
ontmoet JCI paramaribo

Hoop voor Suriname weerspiegeld in zijn Jaycees…

Slechte timing

Het was medio april 2018, toen mijn in Suriname woonachtige broer mij opbelde: “Ik ga trouwen en ik verwacht je volgend jaar erbij, hier in ‘Su’. Begin te sparen…”.


Mooi was dat! Uitgerekend in 2019; het jaar waarin ik ga verhuizen, het lustrumjaar van mijn kamer is én het jaar wat ook nog mijn laatste JCI-jaar zal zijn. Dat alles naast een drukke praktijk. Niet bepaald de ideale timing dus.

Weerzi(e)n

Ik was daarom ietwat chagrijnig toen ik eind maart van dit jaar op het vliegtuig naar Suriname stapte. Van die chagrijn was echter niets meer te bespeuren, toen ik twaalf uur later in Paramaribo aan het zwembad zat met mijn gemberbiertje.


Het was alweer zeven jaar sinds mijn laatste bezoek en ik moet bekennen dat ik me niet aan de indruk kon onttrekken dat de economische malaise merkbaar was. Het is het land waar mijn roots liggen, dus dat doet pijn.

Suriname een ‘failed state’? Iemand die zoiets beweert is natuurlijk, op z’n Rotterdams gezegd, ‘niet goed bij z’n planeet’. Want nergens zoveel culturen en religies bij elkaar, die vreedzaam samenleven. Suriname is nog geen vijftig jaar onafhankelijk en heeft nog steeds een gigantische rijkdom aan grondstoffen, natuurschoon en cultuur. De muziek, het dansen, het heerlijke eten, in één woord: switi! Dat laatste, ervaarde ik tijdens de bruiloft van mijn broer en het bruiloftsfeest daarna. Als ik je een tip mag geven: ga een keer naar Suriname en woon een bruiloftsfeest bij!

Hoop

Dat er hoop is voor Suriname, bleek te meer toen ik de dag na de bruiloft als gast deelnam aan de ALV van JCI Paramaribo, met ca. 30 leden de grootste van alle Surinaamse kamers.


Zo informeel als ik werd ontvangen op het JCI-hoofdkantoor te Paramaribo, zo professioneel werd de ALV geleid en bijgewoond door het bestuur, respectievelijk de leden. Bij aanvang van de ALV werd het volkslied én het JCI-credo door alle aanwezigen luidkeels ten gehore gebracht (ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik kom bij het credo vaak niet verder dan “We believe…”). Dus stond ik daar een beetje slecht te playbacken terwijl heel de zaal de volledige tekst van het JCI-credo strak uit het hoofd opdreunde.


Mij viel tijdens de vergadering vooral de vlijmscherpe doch correcte feedback op van de leden naar elkaar toe. Indrukwekkend was de aanwezigheid en motivatiespeech van de, in Utrecht afgestudeerde, minister van Publieke Werken. Leuk was ook om te zien dat de kamer haar leden niet alleen jaarlijks, maar ook per kwartaal awards toekent.

“… stond ik daar een beetje slecht te playbacken terwijl heel de zaal de volledige tekst van het JCI-credo strak uit het hoofd opdreunde.”

Het was een waanzinnig leuke ervaring die mij nog lang zal bijblijven. Mooi om te zien dat ook in het land waar mijn roots liggen, JCI actief is en jonge ambitieuze mensen weet te inspireren. Ik ben JCI Paramaribo dankbaar voor het warme ontvangst, de overheerlijke loempia’s tijdens de ALV-pauze en bovenal: een inspirerende avond!


Groen-wit-groene groet,


Quincy Kendall

(JCI Rotterdam)