Fuckup MGZN in the making
Kiki Merkies
Het was augustus 2019, de telefoon rinkelde. ‘Bas Siers’ stond er in mijn scherm. Enigszins verbaasd nam ik de telefoon op. Of ik EVP PR & Communicatie wilde worden in het Federatiebestuur 2020? Na wat twijfel heb ik uiteindelijk toch besloten ‘ja’ te zeggen. Binnen JCI was dit toch wel echt even een learning by doing opportunity voor mij. Na mijn ‘ja’ ging mijn rollercoaster direct van start. En zo zat ik ineens middenin de ontwikkeling van mijn eerste MGZN. Waar begin je? Wat moet er gedaan worden? Wie heb ik daarvoor nodig? Wat wordt het thema? Er waren hele hoop vragen en in mijn achterhoofd hoor ik Berith (EVP PR & Communicatie 2019) maar zeggen: “Het maken van een MGZN kost ontzettend veel tijd, vergis je hier niet in!”
“Het maken van een MGZN kost ontzettend veel tijd, vergis je hier niet in!”
Na een eerste gesprek met partner Geen Blad voor de Mond was ik al snel achter de basis van totstandkoming van een magazine. We besloten om met Team PR & Communicatie te brainstormen over een thema. Het mocht van mij wel een beetje gewaagd en iets wat niet dagelijks belicht wordt. Zo ontstond ons thema: leren van fuckups.
Een briefing was de volgende stap en die luisterde zo: “Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Hoe vaak is jou verteld hoe het te doen, maar hoe nuttig is het om te weten hoe het niet te doen? Fuckup Nights zijn een uit Mexico overgewaaide hype in ondernemerskringen en doen denken aan de welbekende TEDx events. Wat kun je leren van je tegenslagen en hoe zet je deze ervaring vervolgens om naar een positief verhaal? Je hebt niet gefaald, je hebt net 10.000 manieren gevonden die niet werken. Met dit MGZN willen wij onze fouten inzichtelijk maken en dan vooral wat we geleerd hebben van het maken van deze fouten. Voor JCI is ‘learning by doing’ toch een speerpunt? Waarom delen we dan alleen onze successen? Terwijl we juist veel kunnen leren van elkaars fouten. Durf jij je fouten toe te geven? Wat heeft het je gebracht en hoe heb je deze gebeurtenis daarna kunnen gebruiken in een succesvolle situatie? Be proud of your fout!”
“Even bijschakelen, terug naar de tekentafel.”
En daarmee gingen we aan de slag. Het duurde even voor we daadwerkelijk de smaak te pakken hadden. We waren net goed op weg en daar ineens kwam corona om de hoek kijken. We konden niet meer op pad en er was geen fysiek CvA meer. Even bijschakelen, terug naar de tekentafel. We hebben items toegevoegd juist over de acties in deze periode. Want deze hele coronacrisis is een grote learning by doing ervaring voor ons allemaal. Dus het past er toch ook wel weer bij.
“We waren onze eigen deadlines al een paar keer voorbij”
Goed. Er werd bijgeschakeld en ideeën werden aangepast. Maar vervolgens moet je zowel artikelen als het beeldmateriaal binnen zien te krijgen. Tot die tijd kan Geen Blad voor de Mond niet van start met de opmaak. En precies in dit traject zaten voor ons team wel de grootste learnings. We waren onze eigen deadlines al een paar keer voorbij. Lisa, onze hoofdredacteur, zat iedereen goed achter de broek aan om alles in onze gedeelde map te krijgen. Toch blijft het lastig omdat wij ook weer afhankelijk waren van anderen. Wat mogen we ons in onze handjes knijpen met eindredacteur Tessa die alle artikelen kritisch las, terug stuurde met aanvullende vragen om het onderste uit de kan te halen. We hebben namelijk zoveel mogelijk mensen zelf hun artikel laten schrijven. Ook dat is een mooie ervaring en voor een aantal ook een best wel pittige uitdaging. Inmiddels hebben we onze eerste vergadering voor MGZN 2 ook al gehad. Dat zal vast nog meer werk zijn dan dit MGZN… Het advies van Berith klopte dus als een bus. En het zal ook zeker het advies zijn aan mijn opvolger… Kiki Merkies – EVP PR & Communicatie