Stap gewoon op die wagen
Tekst: Frank Buijs - Senator
Als actief lid van JCI ’s-Gravenhage nam ik in 2006 deel aan het leiderschapsweekend van JCI Nederland, de befaamde Dutch Academy. Ik kwam daar onbekenden uit alle hoeken van het land tegen. Tegen één van hen zei ik: “Dat voorzitterschap van JCI Nederland, dat lijkt mij nou wel wat.” Nooit had ik kunnen bevroeden dat deze uitspraak mij een grote teleurstelling en tegelijk een geweldige ervaring zou brengen.
Een plaat voor mijn kop
Uiteraard moet er wat gebeuren om voorzitter van JCI Nederland te worden, zoals vlieguren maken en draagvlak opbouwen. Denk daarbij aan een campagne en daarvoor rondrijden door het hele land. Er waren tenslotte dat jaar 2008 welgeteld drie kandidaten voor het vicevoorzitterschap! Met een plaat voor mijn kop ging ik werkelijk overal heen; van Den Helder tot de Achterhoek, van Groningen tot en met diepe zuiden. Een campagneteam maakte video’s en columns, schreef Kamers aan, telefoneerde dagenlang. Gelukkig was mijn werkgever destijds zo coulant om dit allemaal als persoonlijke ontwikkeling te zien. En dat was het ook!
“De concurrentie wilde uiteraard doen geloven dat het een gelopen race was.”
Een fotofinish
Bij de uitslag, tijdens de Nationale Conventie bij de Koninklijke Militaire Academie in 2008 in Breda, bleek het erom te spannen. De concurrentie wilde uiteraard doen geloven dat het een gelopen race was. Het tegendeel bleek waar. Na de eerste stemronde moest er een tweede volgen. Resultaat: een gelijk aantal lokale Kamers per kandidaat. Mijn tegenstreefster, Kirsten Heukels, bleek daarbij zes stemmen meer te hebben gekregen op een totaal van 386; een fotofinish. Kirsten deed het geweldig in 2010 als voorzitter JCI Nederland.
Leer van gemaakte fouten
Stap gewoon op die wagen! Ook al neem je het op tegen de gedoodverfde kandidaat, jouw netwerk verbreedt zich enorm als je jouw ambities uitspreekt en nastreeft! Toen ik er eigenlijk al geen rekening meer mee hield, ben ik alsnog voorzitter van JCI Nederland geworden. Dat was in 2013, mijn laatste jaar als actief JCI-lid. Het was opnieuw een intensieve tijd, die achteraf veel beter te plannen was dan wanneer ik eerder met de hakken over sloot was gekozen.
“We deden er alles voor om het vuurtje dat JCI Nederland heette, verder op te stoken.”
In 2013 was het thema ‘Back to Basics’. Het team bestond uit Claudia, Irving, Harold, Hans-Peter, Johan, Brecht, Jage, Rob, Batian en Thomas en stond in vuur en vlam. We deden er alles voor om het vuurtje dat JCI Nederland heette, verder op te stoken. We kozen voor maatschappelijke relevantie, kozen jeugdwerkloosheid als uitdaging en maakten ons hard voor meer zichtbaarheid van lokale activiteiten. Het aantal Kamers steeg tot boven de 100, het aantal leden ging navenant omhoog. Wat daarbij hielp, was dat we ons met jeugdwerkloosheid, een gezamenlijk, maatschappelijk relevant project, haast als vanzelfsprekend in de kijker van pers en openbaar bestuur speelden. Omdat elk bestuurslid uit een andere regio kwam, konden we veel lokale projecten en actieve leden in de schijnwerpers zetten. Deze Senator sluit af: learning by doing is geen excuus om steeds dezelfde fouten te maken, eerder een uitdaging om te leren van gemaakte fouten.
Frank Buijs is Senator en daarmee lid van de Nederlandse Senaat. Wat betekent dat eigenlijk? De titel van Senator wordt voor het leven toegekend aan een lid van JCI, dat tenminste gedurende drie jaar actief is geweest en dat uitzonderlijke diensten aan de organisatie heeft bewezen. Gun jij een lid uit jouw Kamer het om Senator te worden? Klik dan hier voor meer informatie over het aanvragen van een Senatorship.
